Αγροτικά κτίρια

Ακόμη και πριν από την ίδρυση του Αβαείου Rumbeck, σύμφωνα με την πράξη δωρεάς, υπήρχε μια κύρια φάρμα που ανήκε στον κόμη Heinrich I του Arnsberg σε αυτήν την τοποθεσία. Η καλή τοποθεσία σε μια παράπλευρη κοιλάδα του Ρουρ και τα ήδη καλλιεργημένα, εύφορα λιβάδια και τα χωράφια που δεν ήταν πολύ απότομα ήταν σίγουρα οι καθοριστικοί παράγοντες για τον ηγούμενο του Wedinghausen να ιδρύσει ένα γυναικείο μοναστήρι.

Πολλά αγροκτήματα είναι πιθανό να είναι πολύ παλαιότερα στην προέλευση από το μοναστήρι, το οποίο ιδρύθηκε το 1190.

Στόχος της μοναστικής διαχείρισης ήταν να ζήσει όσο το δυνατόν πιο αυτάρκεις. Η γεωργία, η κτηνοτροφία και η ιχθυοκαλλιέργεια έπρεπε επομένως να εντατικοποιηθούν, για την οποία η υπάρχουσα εκμετάλλευση παρείχε μια καλή βάση. Το ψωμί ήταν το κύριο φαγητό και έπρεπε να είναι συνεχώς διαθέσιμο. Η καλλιέργεια σιτηρών σε επαρκείς ποσότητες απαιτούσε περαιτέρω καλλιέργεια του τοπίου. Η δύναμη του νερού που προέρχεται από το δάσος Rumbeck και συλλέγεται σε πολλές λίμνες χρησιμοποιήθηκε από νωρίς για τη λειτουργία ενός μύλου σιτηρών.

ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΚΤΗΡΙΟ

Τα μοναστήρια ήταν ανέκαθεν οικονομικές επιχειρήσεις και κινητήρες περιφερειακής ανάπτυξης. Ευνοημένος από την εμπορική οδό στην κοιλάδα του Ρουρ, αναπτύχθηκε μεγάλη επιχειρηματική ποικιλομορφία στο Rumbeck Abbey. Το αργότερο από τον 16ο αιώνα, το μοναστήρι χρησιμοποιούσε το ρέμα που οδηγεί στο Ρουρ για να λειτουργήσει ελαιουργεία, πριονιστήρια και σιτηρά. Για να αυξήσει την παροχή νερού, το μοναστήρι έχτισε ένα σύστημα συλλογής νερού πλαγιάς στο μεσαίο Mühbachtal. Αυτό το σύστημα, στο οποίο το νερό τροφοδοτούνταν στην κορυφή της λίμνης μέσω καναλιών και αυλακώσεων συλλογής, κατέστησε δυνατή την απόκτηση, τη διατήρηση και τη ρύθμιση του νερού ανεξάρτητα από το ρεύμα του μύλου. Το συγκρότημα ανακαλύφθηκε μόλις το 1992 και ο τύπος του μπορεί να βρεθεί μόνο στο Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO στο Maulbronn.

Το μοναστηριακό δάσος έκτασης περίπου 65 στρεμμάτων παρείχε ξυλεία και πρώτες ύλες για την παραγωγή ποτάσας και κάρβουνου. Αυτός ο άνθρακας τροφοδοτεί το σιδερένιο σφυρί Rumbeck από το 1749. Το μοναστήρι διέθετε επίσης υαλουργείο, καθώς και εργοστάσια παραγωγής νημάτων και εργοστάσιο λεύκανσης νημάτων και λινών. Στην ακμή του, το μοναστήρι απασχολούσε στις επιχειρήσεις του έως και 60 άτομα.

ΣΙΤΡΟΜΥΛΟΣ

Ο πρώην μύλος σιτηρών με την ανακατασκευή ενός τροχού νερού σε μια ιστορικά ασφαλή τοποθεσία ήταν ένα σημαντικό στοιχείο για την τροφοδοσία περίπου 100 ατόμων. Το κτίριο χρησιμοποιείται πλέον ως αποθηκευτικός χώρος για το αγρόκτημα αλόγων. Ο τροχός του νερού πιθανότατα χρησιμοποιήθηκε και για τη λειτουργία του πριονιστηρίου, το οποίο βρισκόταν 4 μέτρα νότια.

ΑΡΤΟΠΟΙΙΑ ΚΑΙ ΖΥΘΟΠΟΙΙΑ

Το κτίριο που χρησιμοποιείται τώρα ως αποθήκη ήταν κάποτε το αρτοποιείο και το ζυθοποιείο. Δυστυχώς, δεν υπάρχει πλέον καμία μυρωδιά φρέσκου ψωμιού, πολτού και λυκίσκου εδώ σήμερα. Το παλιό πεζοδρόμιο με βότσαλο του Ρουρ που σώζεται ακόμη πρέπει να έχει τύχει πολλής καλής πτώσης.

ΠΡΙΟΝΙΣΤΗΡΙ

Η θέση του πρώην πριονιστηρίου μπορεί να αποδειχθεί από πηγές. Έφτασε μέχρι το δρόμο (σήμερα ο δρόμος) για να φορτωθούν ξύλα απευθείας σε αυτό. Υπάρχουν φιλοδοξίες νωρίτερα

Έκθεση θεμελίων και, αν χρειαστεί, ανοικοδόμηση ιστορικού κτιρίου.

ΚΑΟΒΑΣΕΙΟ

Το μέγεθος του πρώην βουστασίου δείχνει ότι σημαντική συνεισφορά στη συντήρηση του μοναστηριού είχε και η κτηνοτροφία. Όταν το μοναστήρι καταργήθηκε το 1804, ήταν παρόντες οι εξής:

18 άλογα, 38 αγελάδες, 1 βόδι, 39 βοοειδή και 19 μοσχάρια.

Το διαμέρισμα βρισκόταν ήδη στην κορυφή του βουνού Ελβετός . Αυτός ο άνθρωπος ήταν υπεύθυνος για τις αγελάδες.

Σήμερα το πρώην βοσκάρι χρησιμοποιείται ως στάβλος αλόγων. Το σπίτι του Ελβετού είναι πλέον το σπίτι του ενοικιαστή.

ΣΤΑΒΟΣ ΓΟΥΡΟΥΝΙΟΥ

Βρίσκεται 50 μέτρα μακριά στο βόρειο άκρο των κτιρίων του αγροκτήματος και εκτείνεται σχεδόν μέχρι το δρόμο. Από το 1804 υπήρχαν 24 γουρούνια και 19 γουρουνάκια. Σήμερα η περιοχή είναι επίσης μέρος της φάρμας αλόγων.

ΠΡΟΒΑΤΟΣΤΑΘΟΣ

Την εποχή που έκλεισε το μοναστήρι, στη μεγάλη στάνη στεγάζονταν 121 πρόβατα.

Σήμερα το κτίριο, με το μερικώς διατηρημένο βότσαλο του Ρουρ, στεγάζει, μεταξύ άλλων, ένα καφενείο και ένα τυπογραφείο τέχνης. Μπαίνοντας στη στάνη (πρέπει να την περάσετε για να φτάσετε στο μοναστήρι-καφέ), μπορείτε να δείτε μια πόρτα στην αριστερή γωνία, ύψους τριών μέτρων, από την οποία ο βοσκός (ήταν η κρεβατοκάμαρά του) έβλεπε τα πρόβατά του. Αυτό σήμαινε ότι μπορούσε να απολαύσει την εγγύτητα και επίσης τη ζεστασιά των προβάτων.